- وقتی نیستی...
- خدایا تو اونی هستی که من دوست دارم، من رو هم به گونه ای قرار بده که تو دوست داری و می پسندی...
- ای ستار العیوب آنقدر گناهانم را پوشاندی که خودم هم باورم شد عیبی ندارم...
- ....
- می خواهم خیریه ای راه بیاندازم به نفع دلهای تنگ و تو مدعو اختصاصی آن باشی...
- سلام به کسی که تمام هذیان ها و واژه های سمج طغیان کرده شعرم را با بودنش به عاشقانه مبدل می کند
- تو را کم دارم...
- خدایا همیشه مواظب نقاشی کوچکت باش
- خدایا هوای این بنده کوچکت را داشته باش
آخرین مطالب
امکانات وب
انگار فقط می توان از دور آدمها را دوست داشت
انگار رنج نرسیدن بهتر از تلخی جدایی است
و چقدر خوب است کسی باشد
تا هذیانها و واژه های سمج طغیان کرده شعرت را
به همین سادگی با بودنش به عاشقانه ای مبدل کند
و عطر گاه گاه نوشته هایش دستت را بگیرند
و کلمات بهانه گیر را مجبور به کنار هم چیدن کند برای خودش
ببین چقدر دچارم و دلگیر
ببین کاغذ های مچاله دور و برم را
ببین لحظه های خسیم را
می نویسم به عادت همیشه
می نویسم و هدیه می دهم به تو ، به باد
و باران باران برایت دعا می کنم
دعا می کنم که تو آفتابی باشی
و آرامش همچون دانه های باران آرام و بی صدا زندگیت را غرق شادی و نور و لطافت کند
+ نوشته شده در ۱۳۹۵/۱۱/ نوشته هایی که پیشکش او می شود...
نه که رفته باشی یا اینکه نداشته باشمت نه. . .
از اول هم نیامده بودی ، از اول هم نبودی
یا نمی خواستی باشی
شاید دلم داشتنت را توهم زده بود
و چه ساده هر روز یادم می رود که از یادم برده ای
و چه ساده تر ، هر روز فراموش می کنم که فراموشت کنم
و تنها من می مانم و خیابان هایی که قدم هایمان را با هم نمی بینند
نزدیکترین مخاطب من که در دورترین فاصله ایستاده ای
وقتی که تو بی تفاوتی دیگر چه فرق می کند بودن یا نبودنت
ولی من باز همان هذیان نویس همیشه ام
که یاد تو تار و پود خط خطی های شبانه اش می شود
ای غریبه ترین آشنای من ، واژه هایم کلافه شده اند از این همه نبودنت
بیا دستان گیچ کلماتم را بگیر دمی کنار نقطه چ نوشته هایی که پیشکش او می شود...
تو که کنارم باشی دیگر هذیان نمی گویم
دیگر شعر نمی بافم
تو که کنارم باشی از نوشتنت از خواندنت هیچ نمی گویم
دلم می خواهد لمس کنم بودنت را بی هیچ حجابی
ای عزیز کرده شعر های بی قراریم
تو که کنارم باشی واژه های مستاصلم همه آرامش می شوند
خدایا به جز خودت به دیگری واگذارش نکن که خودت می دانی که چگونه تکثیر شده در تک تک واژه هایم
خدایا کاش می شد من هم مثل این کلمات به او می رسیدم
خدایا کاش یکی از ما به چرخ بخندد
و کاش آن یکی او باشد
لبخندش نهایت آرزوی من است
بخند بخند بخند ......
+ نوشته شده در ۱۳۹۵/۱۲/۱۱ساعت 9:32 توسط محمد | نوشته هایی که پیشکش او می شود...
اصلا توان یادآوری خاطراتت را ندارم
هر وقت یادم می اید
تو را درست پرتاب می کند وسط آن خاطرات مشترکمان
کاش مسلط بودی به دوست داشتن
کاش دلبری های مکرر آن زمانت با پیش فرض ماندن بود
کاش کسی خیریه ای راه بیاندازد به نفع دلهای تنگ
و تو مدعو اختصاصی آن باشی
نمی دانم چرا ما انسانها می خواهیم مدتها آوار شویم توی گذشته مان
خدای آرامش های بی دلیل من
می بینی باران که می بارد تو می مانی و هجوم حاطراتت
آری خاطرات با هر بهانه ای می آیند و دچار می کنند بی هیچ بهانه ای می روند
خواهش می کنم در خاطراتم بمان و زندگی کن
تا با تو یک عاشقانه آرام بسازم
تا شب گریه هایم را پایان دهی
و تمام این دلنوشته های خیس را تقدیم نوشته هایی که پیشکش او می شود...
می خواهم دوست داشتنت را به سال بعد منتقل کنم
درست مثل حسابداری که تمام حسابش را در دفتر جدیدیش می نویسد
می خواهم همه انچه از تو دارم
همه و همه را بیاویزم باز دوباره به قلبم
دلم برایت تنگ شده
همان قدر که نمی دانی همان قدر که نمی فهمی
امیدوارم حال تو و حال چشمهایت خوب باشد
می بینی هنوز من برای تو شعر می گویم و تو دلتنگیت را به روی خودت نمی آوری
ولی عشق زیر باران بودن و با هم خیس شدن نیست
عشق شاید چتری برای کسی بودن است که او هرگز نداند چرا خیس نشد
مى خواهم گوشه ذهنت باشم همان گوشه اى كه خاك مى خورد
اما هست.....
شاید این جمله درست باشد
که هر چقدر دو نفر بیشتر با هم حرف داشته باشند
به همان انداز نوشته هایی که پیشکش او می شود...
بیشتر اوقات خودم را قانع می کنم
که مگر می شود یک نفر تمام حجم دلتنگی تو باشد
مگر می شود مخاطب تمام هذیان هایت باشد و سراغت را نگیرد
دلیل حال خوب این روزهایم
دلتنگی بهانه ای بود که باز مرا به سمت تو کشاند
آدم که دلتنگ می شود چه فکر ها که نمی کند
دلتنگی گاه خنده را طرحی می کند بر لبان و گاه غم را بغضی می کند شکسته در گلو
و چه دلگیرند این لحظات
کاش تو بدانی که چگونه پیچکی می شود خیالت بر پر و پای ثانیه های دلتنگم
کاش تو بدانی که چگونه دلم می رود برایت به شعر به غزل
و تو آن دورها ایستاده ای
و استشمام خواستنت به رویا می بردم
و همه وجودم ، فکرم نیاز می شود
نیاز آبی چشمانت
رویای لاجوردی من دیوانه وار نوشته هایی که پیشکش او می شود...
دوستت دارم هایم همه می ریزند
همه می شکنند
وقتی که تو نباشی
جمعه هایم دلگیر و دلتنگ و بیزار از تک تک ثانیه ها بی تو می شوند
می بینی چقدر احساسیم
می بینی دوستت دارم هایم بغضم را زیر گلو جمع می کند
یقه ام را می چسبند و مدام من را هول می دهند
که این کلمات تازه به دوران رسیده را ا
این واژه های عقده ای را
این کلمات ندید بدید را
به صف کنم برای تو
برای بودنت
برای فهمیدن دلتنگیم
و من سالهاست که مشغولم با کلمات
و چشم به را تو
سرم به این هذیان ها گرم است
چه می شود گاهی به دیدنم بیایی
مقابلم بنشینی
و من همه واژه ها دست و پا گیر را دور بریزم
و فقط نگاهت کنم
نگاهت کنم ....
+ نوشته شده در ۱۳۹۶/۰۳/۲۰ساعت 10: نوشته هایی که پیشکش او می شود...
واژه ها بلاتکلیف ایستاده اند و منتظر و دلخوش
که با آمدنت غرق خیال بودنت شوم
تا جمله شوند و نوشته ای
ولی باز تو که مثل همیشه نیستی ...
خط خطی می کنم واژه ها را
و کوتاه کوتاه می نویسم
که مبادا بویی از دوست داشتن
بویی از دلتنگی در آن باشد
و کافه کلمات و واژه های گیج را به هم می ریزم
سفارش خیالت را پس می دهم
و می نشینم
و با بغض از چشم هایم و از اشک کمک می گیرم
می بینم این روزهای بی تو بودن که نوشتن ندارد
+ نوشته شده در ۱۳۹۶/۰۴/۰۴ساعت 9:44 توسط محمد | نوشته هایی که پیشکش او می شود...